Nergens voor weglopen
Dag 19 Woensdag 6 maart
Aber du weisst den Weg für mich
Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn zwager Eibert op 16- jarige leeftijd overleed. Een epileptische aanval op weg naar school, op zijn fiets werd hem noodlottig. Was dat het noodlot waar hij niet voor weg kon lopen? Moest het zo gaan?
Vragen die niet zomaar te beantwoorden zijn.
In de overdenking die ik hield op Eibert’s begrafenis een week later, ging het over psalm 139. Een psalm waarin wordt gesproken over een God die ons kent en doorgrondt en vertrouwd is met al onze wegen. Ik sloot af met het zingen van een Taizélied op een tekst van Dietrich Bonhoeffer gebaseerd op psalm 139:
Gott, lass meine Gedanken sich sammeln zu dir
Bei dir ist das Licht, du vergisst mich nicht
Bei dir ist die Hilfe, bei dir ist die Geduld
Ich verstehe deine Wege nicht
Aber du weißt jetzt den Weg für mich
Dat lied blijft als een mantra met mij meegaan als ik aan Eibert denk, zeker op deze dag
Bijdrage van Bertjan van de Lagemaat