Zondag 25 mei, zondag Rogate, gastpredikant ds. Henk Leegte
In de ooster-orthodoxe traditie lezen ze tussen Pasen en Pinksteren verhVandaag luisteren we naar een Paasverhaal, uit het slot van het evangelie naar Johannes, het jongste, laatste evangelie van de vier. Want je raakt er maar niet over uitgedacht, over dat verhaal van Pasen. En let wel, als ik het heb over het ‘slot van het Johannes-evangelie’, dan druk ik me behoorlijk onnauwkeurig uit, want het evangelie naar Johannes heeft merkwaardig genoeg maar liefst drie ‘slotten’. Waarbij het derde ‘slot’ helemaal geen slot is, want daar staat geschreven dat je wel bezig kunt blijven met vertellen over Jezus, er is met andere woorden geen einde aan. Wat verder die drie slotten betreft: U moet weten: Johannes, ‘de leerling die Jezus liefhad’, is oud geworden, en hij had álles meegemaakt, vanaf het begin. En ruimschoots nadat Marcus, en Matheus en Lucas het hebben gedaan, doopt ook hij zijn pen in de inkt en schrijft zijn verhaal: “in den beginne was het Woord”. Je vraagt je af waarom hij dat pas zo laat heeft gedaan, waarom hij zó lang heeft gewacht. De dichter Martinus Nijhoff heeft zich die vraag ook gesteld, en legt in een gedicht Johannes de volgende woorden in de mond:
Mij heeft hij, toen hij leefde, liefgehad
Maar toen hij stierf gaf hij zóveel
Dat ‘k van de vervuldheid eerst na jaren spreken dorst…
En met dezelfde huiver als waarmee hij zijn pen heeft opgevat, legt hij hem na 20 hoofdstukken weer neer. “Jezus heeft nog zóveel andere tekenen gedaan, die níet zijn beschreven in dit boek…”, verzucht hij. En dan zou je nuchter kunnen vragen: “Nou Johannes, ga je gang, waarom schrijf je die dan niet ook op?”. Maar dan (zo stel ik me voor) zou Johannes je een beetje onthand aankijken, en een gebaar maken van “Ja, wat wil je nou, alsof ik met een paar verhalen extra soms wèl helemaal recht zou kunnen doen aan Jezus? Alsof ik met een paar hoofdstukken extra het onzegbare wèl zou kunnen zeggen?
Pas na jaren en jaren wachten heeft Johannes de moed gevat om zijn verhaal van zijn ontmoeting met Jezus op schrift te stellen. En weer jaren en jaren daarna pakt hij voor het laatst zijn pen op. Hij Was inmiddels zó oud geworden, dat de mensen in Efese (waar hij woonde) gingen geloven dat hij niet zou sterven voor Jezus’ wederkomst. De mensen zeiden erbij dat Jezus dat zelf gezegd had. Maar Jezus had dat niet gezegd, en dan neemt hij (of een van zijn vrienden) nog één keer de pen op voor een ps. Het verhaal dat we vandaag zullen lezen!
Allen Welkom.
Voorganger en gastpredikant ds. Henk Leegte
Organist David Titterington
Dienst om 11:00u in de kerk en live op Facebook:
www.facebook.com/nederlandsekerk