Voor u ligt het Pinksternummer van Kerknieuws, maar ook het nummer dat in het teken staat van ons 475-jarig jubileum. Beide thema’s, dat van Pinksteren en ons jubileum komen volgens mij prachtig samen in het nieuwe kerklied dat ik voor ons 475-jubileum heb geschreven als intochtslied.
Adem van God
Bij het Pinkterfeest gaat het om de Geest of adem van God, in het Hebreeuws Ruach, een scheppende adem die dingen in beweging zet. In een mooi pinksterlied wordt deze adem van God beschreven als een geweldige gedreven wind die alles in beweging zet. Maar je zou die adem van God ook als een zachte kracht kunnen beschrijven die ruimte schept. God schept met zijn adem een ruimte om te zijn en in te kunnen bewegen. Het is die adem van God die in het scheppingsverhaal in Genesis over de, dan nog woeste en lege aarde zweeft, om ruimte te scheppen voor het leven.
Nieuw lied
Dat beeld van een God die ruimte schept, was een belangrijke leidraad bij het schrijven van een nieuw lied bedoeld voor ons jubileum. In de zomer van 2024 ontstond het idee om een kerklied te schrijven voor de jubileumviering. Zoals 25 jaar geleden, toen Sytze de Vries het ‘Lied om verder te gaan’ schreef. Net als toen kwam David Titterington met een prachtige Engelse hymn tune: ‘There’s a Wideness in God’s Mercy’.
Aansluitend bij de eerste zin van dat lied, kwam al snel de eerste zin voor dit nieuwe kerklied bij mij bovendrijven: ‘God geeft ruimte te geloven’. Een zin met meerdere lagen. Een open zin die niet direct alles oplost en ruimte houdt voor interpretatie. Een zin die ruimte schept.
God geeft ruimte te geloven
Het nieuwe lied is bedoeld als intochtslied. Een lied dat we samen zingen op het moment dat we met elkaar Gods Huis hebben betreden en de ruimte zoeken om God te ontmoeten. Wij zoeken ruimte om elkaar en God te ontmoeten, maar wat ik mooi vind aan de eerste regel van het lied is dat het initiatief daarbij niet bij de mens, maar bij God ligt. God schenkt ons de ruimte om ons geloof vorm te geven. Hij nodigt ons Zijn huis binnen te gaan. Dat past volgens mij bij onze Nederlandse Kerk in Londen, een kerk van ruimdenkende mensen die spreekt over een ruimdenkende God, die iedereen in Zijn huis verwelkomt. Je mag er zijn, op deze plek is er plaats voor jou en mag je ruimte innemen. Ons huidige kerkgebouw waarin we inmiddels ruim zeventig jaar onze diensten beleven, straalt bovendien die ruimte en ruimtelijkheid uit.
Een kerk die ruimte geeft
Niet alleen het gebouw, maar ook onze gemeenschap ademt die ruimte. De Nederlandse Kerk is een kerk die ruimte maakt. Het begon in 1550 met ruimte voor vluchtelingen vervolgd om hun geloof. Honderd jaar geleden werd er, eerder dan in veel andere kerken ruimte gemaakt voor vrouwen in het ambt. En tegenwoordig is er ruimte voor same-sex marriages, maar ook ruimte voor mensen die daar moeite mee hebben. Wat ik ook steeds weer bijzonder vindt, is dat in onze kerk die ruimte niet wordt beperkt tot de eigen kerkelijke groep. De Nederlandse Kerk wil een open ontmoetingsplaats zijn waar steeds ruimte is voor ontmoeting. Daarom bieden we op vrijdagmiddag Moslims in de City de ruimte om te bidden. En er is ook alle ruimte voor andere (niet kerkelijke) organisaties als het Dutch Centre, het Koning Willem Fonds en Vereniging Neerlandia om gebruik te maken van de ruimte die wij te bieden hebben. Zo zijn we een kerk die ruimte geeft, ruimte voor ‘significant encounters’ en dat al 475 jaar.
Ds. Bertjan van de Lagemaat
Elders in Kerknieuws kunt u de gehele tekst van het nieuwe kerklied vinden.