Elke twee maanden wordt voor Kerknieuws iemand geïnterviewd die op de een of andere manier betrokken is bij de Nederlandse Kerk. Deze keer is Leonora Jagessar geïnterviewd. Leonora is al jaren betrokken bij de Nederlandse Kerk als gastpredikant en wordt op 1 december bevestigd als ouderling-trustee.
Waar kom je vandaan en hoe ben je in het Verenigd Koninkrijk terecht gekomen?
Wanneer Engelsen mij de vraag stellen waar ik vandaan kom, zeg ik vaak, Utrecht. Het is de stad waar ik jaren thuis kwam tijdens mijn studiejaren in het buitenland, waar ik afgestudeerd en getrouwd ben en waar onze twee zonen geboren zijn. Maar soms zeg ik ook, Den Haag, wat vaak meer herkenning oproept. Daar heb ik de middelbare school doorlopen en ben ik vicaris geweest in de Kloosterkerk. En soms voeg ik erbij dat ik geboren ben in Brussel. Als gezin zijn wij in 1999 in het VK gekomen na 8 jaar in het Caribisch gebied, in Grenada en op Curaçao, gewoond en gewerkt te hebben. Ik wilde graag weer dichter bij mijn familie in Nederland zijn en omdat Michael engelstalig is kozen we voor het VK. Beiden werden wij beroepen in de United Reformed Church (URC), een kerkgenootschap dat ons hartelijk heeft verwelkomd.
Je kwam hier in Londen al af en toe als gastpredikant langs. Tegenwoordig, sinds je emeritaat, bezoek je regelmatig de diensten in de Nederlandse Kerk. Wat trekt jou daarin aan en wat vind je belangrijk aan deze Nederlandse Kerk in het hartje van de Londense City?
Ik vind het fijn dat ik regelmatig naar de Nederlandse Kerk kan komen, omdat ik nu in de Londense regio woon en op de ‘kerkbank’ kan zitten ipv elke zondag op ‘de preekstoel’ te staan. Ik heb grote waardering voor de verzorgde dienst, de inspirerende woorden, de mooie liederen en het prachtige orgelspel dat de dienst omlijst. Ook het mooie interieur van de kerk stemt mij tot rust en bezinning. De kerk straalt een aardige, gezellige Nederlandse sfeer uit en ik blijf dan ook graag even na de dienst napraten. Ik merk nu zelf hoe belangrijk het is dat de kerk ook fungeert als een ontmoetingsplaats voor Nederlanders en om dezelfde reden ben ik nu ook lid geworden van Neerlandia en heb al aan enkele van hun activiteiten meegedaan. Ook al ben ik al jaren ingeburgerd in het VK, voel ik mij toch altijd weer thuis in Nederlands gezelschap.
We zijn heel blij dat je als ouderling/trustee actief wilt worden voor onze kerk. Je brengt een berg aan ervaring mee, ook vanuit je werk als predikant in de United Reformed Church. Zijn er dingen vanuit die zusterkerk waar wij wat van kunnen leren of die je graag in zou brengen?
Ik had niet verwacht zo snel na mijn emeritaat weer een taak in de kerk op te nemen. Maar het is eigenlijk wel leuk om als ouderling-trustee een andere kijk op het kerkenwerk te krijgen. Ja, ik breng verschillende ervaringen mee. Toch is de Nederlandse kerk in hartje van de City heel anders dan de buurtkerken van de URC waar kerkgangers naar toe lopen en de kerk betrokken is op de stadswijk of dorp. Ondanks de terugloop in kerkbezoek blijft de inzet en betrokkenheid van gemeenteleden groot. De United Reformed Church is ‘a small church with a big heart.’ De kerk is een ‘verenigde’ kerk en weet hoe mensen van verschillende kerkelijke achtergrond ruimte te geven. Dat ervaar ik ook in de Nederlandse Kerk die openheid en inclusiviteit. De URC mag zich ook roemen op haar sociale betrokkenheid en oecumenische roeping, het is een multiculturele kerk, die vaak ook andere kerkgenootschappen in hun kerkgebouw verwelkomt. Zo biedt mijn URC gemeente in Wallington onderdak aan een Tamil kerk. Ik heb veel geleerd van oecumenische en ‘interfaith’ contacten en vraag mij af of we in de City soortgelijke contacten kunnen leggen. Of misschien zijn die er al?
Het is bijna Kerst. Iets heel groots hier. Ik kan mij zo voorstellen dat jij thuis de Nederlandse traditie inbrengt. Tegelijkertijd woon je al jaren in Engeland. Je echtgenoot heeft ook weer een andere achtergrond en jullie hebben een tijdje in het Caribisch gebied gewoond en gewerkt. Hoe ziet Kerst er bij jullie thuis uit?
Jarenlang was Kerst natuurlijk een drukke tijd voor mij, maar wij vieren het kerstfeest thuis altijd op de 24e ’s avonds. En dit doen we met gebruikelijke kersthapjes, cadeaus en het spelen van gezelschapsspellen waar onze zoons mee komen aanzetten. Ik weet niet of het typisch Nederlands is of een traditie die wij, sinds we lang geleden voor het laatst Sinterklaas vierden op Curaçao, hebben gecreëerd. Maar de Caribische inbreng is dat Michael de zg ‘Pepperpot’ maakt, een nationaal gerecht in Guyana, die al dagen voor Kerst en op Kerstdag zelf op verschillende momenten van de dag gegeten wordt. Het is zo lekker dat zelfs onze zoon die vegan is er een uitzondering voor maakt. En sinds ons vertrek uit het Caribisch gebied is het geen rum punch meer, maar een goede fles wijn waarmee we de ‘stille nacht, heilige nacht’ vieren.
Leonora Jagessar-Visser ‘t Hooft werd geϊnterviewd door Bertjan van de Lagemaat