Veertigdagentijd 2025 thema ‘Onverwoestbaar’ – Dag 35 ‘Licht achter den muur II’
Iedere maandag staat in deze Veertigdagenkalender een onverwoestbaar verhaal uit de geschiedenis van de Nederlandse Kerk centraal. Vandaag als laatste bijdrage een tweede citaat uit het boek ‘Licht achter den muur’ van ds. Jan van Dorp, waarin Van Dorp op bijzondere wijze beschrijft hoe de kerkgemeenschap na de verwoesting van het kerkgebouw, onverwoestbaar verder ging op hun tijdelijke locatie in de Anglicaanse St. Mary’s Church. Het geeft bovendien een goed beeld van het karakter van onze kerk.
‘St. Mary’s’. Dat is nu tijdelijk de naam van onze Nederlandse Kerk.
‘Austin Friars’, de kloosterkerk van de Augustijner Broeders herinnerde ons aan Maarten Luther, de Augustijner monnik. De Augustijners zijn altijd de woeligste kinderen der kerk geweest. Van ‘Austin Friars’ in Londen vermeldt een oude kroniekschrijver, dat dit klooster een open deur had. Hij bedoelt hier niet alleen mede, dat het een toevluchtsoord was voor armen en zieken, maar dat het openstond voor ‘de wereld’, dat er binnen zijn muren plaats was voor Tyndale, de bijbelvertaler en voor Erasmus, de humanist, bovenal plaats voor de nieuwe denkbeelden die deze mannen voorstonden en propageerden. Als de vluchtelingenkerk nam Austin Friars -nu vier eeuwen geleden- de verdreven kinderen der reformatie op in haar schoot. In onze dagen bood ze gastvrijheid aan hen, die ons vaderland hebben verlaten, omdat zij niet wensen te leven onder Duitse tirannie.
Nu is Austin Friars’ kerkgebouw verwoest. Maar de Augustijner geest, als wij althans onze Protestantse vrijheidsdrang zo mogen noemen, leeft voort in onze harten en in onze gemeente. Ook al zal voorlopig ons kerkgebouw ‘St. Mary’s’ heten. Het klinkt misschien wat Anglicaans of Rooms in de oren. Toch zou ik die naam niet kunnen en willen veranderen. Men brengt geen wijzigingen aan in het huis van zijn gastvrouw. Integendeel zal die naam ons blijven herinneren aan het feit, dat de Nederlanders in Engeland, voor de tweede maal in de historie, een ongekende en ontroerende gastvrijheid mochten ontvangen. Een gastvrijheid aangeboden door een Kerk, die de onze niet is, maar zich over ons heeft ontfermd in onze nood. Maria’s Kerk. Die naam zal ons blijven herinneren aan haar, die al de woorden van blijdschap en droefheid, gesproken bij de geboorte van het goddelijk kind, bewaarde in haar hart, aan haar die ‘Het Woord’ heeft gedragen in haar schoot.
Bijdrage van Bertjan van de Lagemaat (met dank aan de anekdote opgetekend door Kees Knook)